سخنرانی سید سعادت منصور نادری وزیر دولت در امور صلح و عضو هیئت مذاکره‌کننده در نخستین نشست جانبی کنفرانس جنیوا: تأمین صلح پایدار
عالی‌جناب بانوی اول، عالی‌جنابان وزرای محترم آقای اتمر، آقای ستانکزی، و آقای جنیز لنارسیس، میشل باشلت، اعضای هیئت، سفرا، مهمانان برجسته، همکاران، خانم‌ها و آقایان!
صبح همه شما باخیر.
در ابتدا، اجازه دهید که از جامعه جهانی و بویژه از رؤسای مشترک، شرکای سازمان‌دهنده، و شرکت‌کنندگان در این کنفرانس، عمیقاً کمال تشکر و قدردانی را داشته باشم.
این کنفرانس، در یک زمان سخت و دشوار، پیام همبستگی را به افغانستان ارسال میکند.
من دلگرم شده‌ام که ما دور هم جمع شده‌ایم تا در مورد چگونگی دست‌یابی به یک توافق صلح پایدار تامل کنیم. این امر در قلب مأموریت ما در وزارت امور صلح و در خط مقدم تلاش‌های تیم مذاکره در دوحه قرار دارد.
حمایت جامعه جهانی به ایجاد فضا و حرکت ضروری‌ای کمک کرده است تا ما این فرصت را برای تأمین صلح پیگیری کنیم.
جنگ در چهار دهه‌ی گذشته، مصائب عظیمی را برای مردم ما در پی داشته است. موج خشونت‌های اخیر در هلمند، هزاران نفر را بی‌خانمان کرده است؛ به‌ویژه زنان، مشکلات سنگینی را متحمل شده‌اند. زنان افغان بی‌شماری هستند که همسران، پسران و دختران خود را در این جنگ از دست داده‌اند.
در همین تازگی، یک مادر در شمال افغانستان، پس از کشته‌شدن دو پسرش، بر اثر حمله قلبی به‌طرز غم‌انگیزی جان خود را از دست داد.
به‌طور غم‌انگیزی، کشتار جوانان ما به یک داستان آشنا تبدیل شده است. از خبرنگاران گرفته تا محصلین دانشگاه و فعالان حقوق زنان.
هدف گرفتن این گروه‌ها، توسط افراط‌گرایان، تصادفی نیست، چرا که آن‌ها جلوه‌ای از پیشرفت افغانستان در ایجاد جامعه‌ای فراگیرتر، بُرون‌نگر و کثرت‌گرا هستند.
از آن‌جا که این خشونت و خونریزی همچنان موجب تقسیم جوامع ما و از هم‌پاشیدن خانواده‌های ما می‌شود، این دستاوردها هرگز بیشتر از این در معرض خطر نبوده‌اند.
در این مقطع حیاتی پروسه صلح، ما متعهد هستیم صدای افرادی باشیم که در معرض خطر هستند، و این صدا تا بالاترین سطوح شنیده شود.
در حالی که همین‌اکنون صحبت می‌کنیم، چهار زن، عضو تیم مذاکره‌کننده افغانستان در سطح برابر در مقابل همتایان طالب خود نشسته‌اند.
گروه‌های جامعه مدنی و قربانیان جنگ فرصت یافته‌اند که داستان‌های خود را مستقیم برای تیم مذاکره‌کننده تعریف کنند.
ما باور داریم که گنجاندن این دیدگاه‌ها کمک میکند که حل‌وفصل صلح در آینده، در مسیر عادلانه و پایدارتری هدایت شود.
اما تعهد ما به فراگیری، فراتر از پروسه رسمی تامین صلح است.
ما درک می‌کنیم که صلح پایدار بدون توجه به برنامه‌های صلح پایداری که عدالت، توسعه اقتصادی، و مصالحه اجتماعی را در سراسر افغانستان ترویج میکند، به دست نمی‌آید.
ما دشواری این چالش‌ها را دست‌کم نمی‌گیریم؛ اما دلایلی هم داریم که نباید دلسرد شویم. در برابر همه اختلافاتی که بین ما وجود دارد، جمهوری اسلامی در رویکرد خود نسبت به پروسه صلح متحد است.
ما بر اهمیت حفظ دستاوردهای 19 سال گذشته، بویژه نقش حقوق بشر، مشارکت همه اقوام، جوان‌ها و زنان در جامعه ما توافق داریم.
ما اتفاق نظر داریم که میلیون‌ها شهروند آواره به شیوه‌ای که حقوق آن‌ها با عزت و امنیت حفظ شود، باید بتوانند به خانه‌های‌شان برگردند.
و در آخر، ما بر سر این باور اصلی‌مان متحد هستیم که پروسه صلح باید یک فرآیند فراگیر باشد، پروسه‌ای که در آن ضعیف‌ترین و آسیب‌پذیرترین افراد در تعیین آینده خود صدایی داشته باشند.
جامعه جهانی در حمایت از ترویج این ارزش‌های همه‌شمول در افغانستان ثابت قدم بوده است.
اکنون، در این مرحله حساس، به حمایت دوامدار دوستان خود نیاز داریم تا به ما در زمینه تحکیم و حفظ این ارزش‌ها و در پیگیری و تحقق صلح عادلانه و پایدار کمک کنند.
تشکر از شما